Янка купала презентация

Dating > Янка купала презентация

Download links: → Янка купала презентация → Янка купала презентация

Любовные игры на Купалу — это своего рода сражение с силами тьмы, ведь там, где есть любовь, нет места злу. Тогда они решили покончить с собой и утопились в реке. Сярод конкурсаў мне найбольш спадабаўся... Люди как бы заключают с высшими силами договор и заручаются их поддержкой в обмен на любовь, которую они дарят друг другу.

Именно отражение этих перемен, показ процесса пробуждения белорусского народа и привели к тому, что трагикомедия «Тутэйшыя» почти 60 лет была под запретом для постановки и опубликования. После смерти отца 1902 был домашним учителем, писарем у судебного следователя в Радошковичах 1903 , младшим приказчиком у помещика на Сенненщине 1904 , практикантом и помощником винокура на пивоварнях 1905-1908 В поисках куска хлеба перепробовал множество занятий. Вясной 1913 году быў выдадзены трэці зборнік Купалы — «Шляхам жыцьця». Учился будущий классик белорусской литературы в Белорусском народном училище 1898 , в Петербурге на общеобразовательных курсах А. На працягу 1906— 1907 гадоў пішуцца паэмы «Зімою» , «Нікому» , «Адплата каханьня» , 18 сьнежня 1908 году «Наша Ніва» публікуе паэму «У Піліпаўку».

Ўжо глядзіць к нам на палаткі Жыцця новага вясна. Заданне 1 Назавіце сапраўдныя імёны Купалы і Коласа запішыце поўнасцю прозвішча, імя і імя па бацьку. Абіраўся кандыдатам у сябры ЦВК БССР 1927-1929 , сябрам ЦВК БССР 1929-1931, 1935-1938 , дэпутатам Вярхоўнага Савета БССР з 1940 г. Купала перевёл на белорусский язык «Слово о полку Игореве», «Медный всадник» А.

Янка Купала (1882–1942) - Хата, у якой нарадзіўся Янка Купала фальварак Вязынка, Менская вобласьць, Беларусь У 1908 годзе ў Пецярбургу ў выдавецтве «Загляне сонца і ў наша аконца» выходзіць першы зборнік Купалы пад назвай «Жалейка».

Я нка Купа ла сапр. Коласам новае беларускае літаратуры і беларускае літаратурнае мовы. Народны паэт Беларусі 1925. Акадэмік АН Беларусі і АН Украіны 1929. Ляўрэат Дзяржаўнай прэміі СССР 1941 за зборнік «Ад сэрца». Творчасьць Купалы прызнаецца за летапіс жыцьця беларускага народа, адбітак яго нацыянальнага характару і сьветаразуменьня. У сваіх сатырычных камэдыях «Паўлінка» 1912 і «Тутэйшыя» 1922 , драмы «Раскіданае гняздо» 1913 выявіў духоўную прыгажосьць і маральныя заганы розных сацыяльных супольнасьцяў беларускага грамадзтва, складаны гістарычны лёс народа і самабытнасць беларускае культуры. У раньняй паэзіі, блізкай да фальклёру сваёй вобразнасьцю, адлюстраваў цяжкую долю беларускага народу, адметныя рысы яго гістарычнага шляху і характару, сьветаўспрыманьня зборнікі вершаў «Гусьляр» , 1910; «Шляхам жыцьця» , 1913; паэмы «Адвечная песьня» , 1908; «Сон на кургане» , 1910; «Магіла льва» , 1913 і інш. У гонар паэта ў 1957 годзе была заснаваная Літаратурная прэмія імя Янкі Купалы. У 1996 годзе быў створаны Міжнародны фонд Янкі Купалы. З 1944 дзейнічае Дзяржаўны літаратурны музэй Янкі Купалы. З 1995 году сыстэматычна праводзяцца штогадовыя Купалаўскія чытаньні — прафэсійны форум для абмеркаваньня навуковых дасягненьняў і праблемаў купалазнаўства. Імем паэта названы Нацыянальны акадэмічны тэатар імя Янкі Купалы, Гарадзенскі дзяржаўны ўнівэрсытэт імя Янкі Купалы і станцыя менскага мэтрапалітэна «Купалаўская». Дзяцінства і юнацтва Нарадзіўся 7 ліпеня 1882 году па новым стылі ў фальварку Вязынка пад Менскам цяпер у Маладэчанскім раёне Менскай вобласьці. Бацькі — Дамінік Ануфрыевіч Луцэвіч і Бянігна Іванаўна Валасевіч — належалі да дробнай зьбяднелай шляхты, арандавалі зямлю ў памешчыцкіх фальварках. Пры хрышчэньні ў Радашкавіцкім касьцёле Івана Луцэвіча запісалі дваранінам, але пазьней паводле афіцыйных дакумэнтаў ён належаў да мяшчан. У 1898 годзе Купала закончыў Бяларуцкае народнае вучылішча. Пасьля сьмерці бацькі ў 1902 годзе працаваў на гаспадарцы, таксама на пасадах хатняга настаўніка, пісара ў судовага сьледчага ў Радашкавічах 1903 , практыканта на бровары ў Яхімоўшчыне і іншых. Першыя публікацыі Першыя творы Купалы — некалькі сэнтымэнтальных вершаў на польскай мове, надрукаваных ў 1903— 1904 гадох у часопісе «Ziarno» пад псэўданімам «К-а». Першы верш на беларускай мове — «Мая доля» датуецца 15 ліпеня 1904 году. Першае беларускамоўнае выступленьне ў друку — публікацыя 15 траўня 1905 году ў газэце «Северо-Западный край» верша «Мужык». Першая публікацыя ў беларускамоўнай прэсе — верш «Касцу» , надрукаваны ў «Нашай Ніве» 11 траўня 1907 году. Улетку таго ж году ў «Нашай Ніве» зьяўляюцца й іншыя творы Купалы. Яго раньнім вершам уласьцівае падабенства да фальклёру й беларускай паэзіі XIX стагодзьдзя. На працягу 1906— 1907 гадоў пішуцца паэмы «Зімою» , «Нікому» , «Адплата каханьня» , 18 сьнежня 1908 году «Наша Ніва» публікуе паэму «У Піліпаўку». У тым жа годзе скончана праца над паэмамі «Адвечная песьня» і «За што? Тэмаю гэтых твораў стала сацыяльная несправядлівасьць ды прыгнёт. Восеньню 1908 году Купала пераяжджае ў Вільню, дзе супрацоўнічае з рэдакцыяй «Нашай Нівы». У віленскі пэрыяд узьнікаюць шмат шырокавядомых потым вершаў — «Маладая Беларусь» , «Заклятая кветка» , «Адцьвітаньне» ды іншыя, некаторыя зь іх друкуе «Наша Ніва». Хата, у якой нарадзіўся Янка Купала фальварак Вязынка, Менская вобласьць, Беларусь У 1908 годзе ў Пецярбургу ў выдавецтве «Загляне сонца і ў наша аконца» выходзіць першы зборнік Купалы пад назвай «Жалейка». У кастрычніку таго ж году санкт-пецярбурскі камітэт па справах друку пры міністэрстве ўнутраных справаў вырашае канфіскаваць зборнік як антыдзяржаўны і прыцягнуць аўтара і выдавецтва да адказнасьці. Цаною нямалых клопатаў арышт з кнігі быў зьняты, аднак у 1909 годзе наклад кнігі паўторна канфіскаваны па загадзе віленскага генэралгубэрнатара Кршывіцкага. Каб не зашкодзіць афіцыйнай рэпутацыі «Нашай Нівы» , Купала кідае працу ў рэдакцыі. У сьнежні 1909 году Купала падаецца ў Пецярбург. Там ён уладкоўваецца на курсы А. Чарняева, дзе выкладалі вядомыя пецярбурскія вучоныя. У зьмешчаных у зборніку вершах гучаць прызывы да абуджэньня нацыянальнай годнасьці ды змаганьня за волю, але ж вершы з адкрытымі заклікамі да паўстаньня «Зваяваным» і іншыя былі выкрэсьленыя са зборніку перад выданьнем, каб пазьбегнуць цэнзуры. У траўні 1910 году завершаная паэма «Курган» , а ў жніўні таго ж году — драматычная паэма «Сон на кургане» , адзін з найбольш значных твораў паэта, сымбалічная выява беднаснага становішча ў тагачаснай Беларусі, спроба вылучыць яго глыбінныя прычыны. Асобным выданьнем паэма выйшла ў 1912 годзе там жа, ў Пецярбургу. У 1911— 1913 гадох Купала ўлетку наведвае маці й сясьцёр у Беларусі, у фальварку Акопы. На спэктаклях прысутнічаў сам аўтар. У чэрвені 1913 году там жа, ў Акопах, завершана гістарычная паэма «Бандароўна» , сьледам за ёю — паэмы «Магіла льва» , «Яна і я» , а таксама сцэнічны жарт «Прымакі». Вясной 1913 году быў выдадзены трэці зборнік Купалы — «Шляхам жыцьця». У вершах, што склалі гэты зборнік, у адрозьненьне ад папярэдніх двух, прыметны значны ўплыў эстэтыкі мадэрну й сымбалізму. Сярод іншых твораў у зборніку была зьмешчана драматычная паэма «На папасе». Верасьнем 1913 году датуецца цэнтральны твор у дарэвалюцыйнай творчай спадчыне Купалы — драма «Раскіданае гняздо». Купала ставіць перад сваімі героямі праблему выбару: вечнаму маўкліваму трываньню ды прыстасаваньню да абставінаў супрацьпастаўляецца ўтапічная ідэя «вялікага сходу» , як адзіны паратунак ад несправядлівасьці. Увосень 1913 году Купала вяртаецца ў Вільню, дзе спачатку працуе сакратаром Беларускага выдавецкага таварыства, а потым ізноў супрацоўнічае з «Нашай Нівай». З 7 сакавіка 1914 году газэта выходзіць за подпісам Купалы як рэдактара. Адначасова ён дапамагае Максіму Багдановічу ды Канстанцыі Буйло ў выданьні зборнікаў іх паэзіі. У жніўні 1914 году пачынаецца першая сусьветная вайна, і Купала зь верасьня па сьнежань 1914 году працуе над цыклям антываенных вершаў «Песьні вайны». Таксама ён піша артыкулы ў «Нашай Ніве» , накіраваныя супраць вайны. За артыкул «Думкі» Купала меўся быць прыцягнуты да судовай адказнасьці, але з прычыны набліжэньня фронту да Вільні ды пачатку эвакуацыі суд не адбыўся. У верасьні 1915 году Купала пераяжджае зь Вільні ў Акопы. У канцы верасьня 1915 году ён едзе ў Маскву, там вучыцца ў Народным унівэрсытэце імя А. Там жа ён 23 студзеня 1916 году жэніцца з Уладзіславай Францаўнай Станкевіч ды пераяжджае ў Менск. У студзені 1916 году Купала прызываецца ў армію, трапляе ў дарожна-сапёрны атрад, які знаходзіўся ў Менску, а летам таго ж году быў пераведзены ў Полацак. Час нямецкай акупацыі правёў у Смаленску. З 1916 да восені 1918 году ніводнага твора ён не напісаў. У кастрычніку-сьнежні 1918 году стварае нізку вершаў-заклікаў, якая станае яго водгукам на падзеі тых гадоў — рэвалюцыі, акупацыі, абвяшчэньне БНР: «Час! » , «На сход! » , «Пчолы» , «Званы» і іншыя. Купала вяртаецца ў Менск у студзені 1919 году. Ён піша новыя вершы і друкуе шматлікія артыкулы на тэмы нацыянальнага адраджэньня ды змаганьня за волю, адначасова перакладае на беларускую мову «Слова пра паход Ігараў». На ім паэт выступіў з прамовай, тэкст якой да 1988 году ня быў апублікаваны. На пачатку 20 -х гадоў, пасьля абвяшчэньня БССР, Купала працуе намесьнікам загадчыка літаратурна-выдавецкага аддзела Наркамасьветы БССР, рэдагуе часопіс «Вольны сьцяг» , дапамагае ўтварэньню Інстытута беларускай культуры, сапраўдным членам якога быў абраны ў 1922 годзе па ўтварэньні на базе Інбелкульту Акадэміі навук у 1928 годзе Купала стаў акадэмікам. У 1922 годзе выходзіць зборнік «Спадчына» , які складаецца як з новых вершаў, так і са створаных падчас першай сусьветнай вайны. Вершы «Паўстань з народу нашага, прарок…» і «Жыды! » былі выдаленыя са зборніку з цэнзурных меркаваньняў. У 1923 годзе падрыхтаваў літаратуразнаўчы слоўнік «Практыка і тэорыя літаратурнага мастацтва» , які ўвайшоў у сэрыю «Беларускай навуковай тэрміналёгіі» , выдаванай Інбелкультам. Абодва творы былі забароненыя. Першы нумар толькі што заснаванага часопісу «Адраджэньне» , у якім быў надрукаваны верш «Перад будучыняй» , быў канфіскаваны. Афіцыйная крытыка абвінавачвае аўтара ў «дробнабуржуазным народніцтве» ды «супрацьстаўленьні сябе пралетарскай дыктатуры». У тым жа 1922 годзе разам зь іншымі беларускімі паэтамі ўдзельнічае ў спробе стварыць літаратурную суполку пад назвай «Вір». Калі ДПУ пачало праверку будучых членаў суполкі, то амаль усе яны атрымалі адмоўныя характарыстыкі, у тым ліку Купала быў названы «беларускім пісьменьнікам-шавіністам». У 1924 годзе друкуе паэму «Безназоўнае» , у якой усхваляе барацьбу за незалежнасьць папярэдніх гадоў і заклікае не спыняць змаганьня, замацоўваць ужо дасягнутае і пакінуць пасьля сябе цалкам вольную Беларусь. У 1925 годзе паэт атрымлівае тытул Народнага паэта БССР. Летам 1926 году ў часопісе «Полымя» , што прыйшоў на зьмену «Адраджэньню» , была надрукаваная нізка вершаў, многія зь якіх былі пратэстнымі і трапілі пад строгую забарону: «Царскія дары» , «Каб» , «Акоў паломаных жандар…» і іншыя. У паэме ўхваляюцца падзеі кастрычніка 1917 году з надзвычай вялікім патасам, празь які праглядае яўная насьмешка. Падчас візыту ў Чэхаславаччыну ў 1927 прадстаўнік эміграцыйнага ўраду БНР патаемна прапанаваў Купалу палітычны прытулак у Чэхіі. Паэт адмовіўся, спаслаўшыся на сваякоў у Беларусі. У наступныя гады пачынаецца хваля рэпрэсіяў сярод творчай інтэлігенцыі, і Купала, як і шмат іншых беларускіх ды расейскіх паэтаў, прымушаны пісаць на замову ўлады ўхвальныя вершы на тэмы «будаўніцтва сацыялізму». Ён шмат разоў выклікаўся на допыты па справе контррэвалюцыйнай арганізацыі «Саюз вызваленьня Беларусі» , якая ў рэальнасьці не існавала. Лежучы ў шпіталі, канчаткова зломлены, падпісвае г. Купалы» з адрачэньнем ад нацыянальнай ідэі. У гэтым лісьце, надрукаваным у газеце «Зьвязда» 14 сьнежня 1930 году, Купала «шчыра» раскайваецца ў контр-рэвалюцыйнай дзейнасьці, у сваёй ідэйна-натхняючай ролі ў беларускім нацыянальна-дэмакратычным руху. У 1935 годзе Купала разам з дэлегацыяй савецкіх журналістаў і пісьменьнікаў наведвае Славаччыну, у прыватнасьці жывапіснае мястэчка Сьвяты Юр. Творчасьць Купалы 30 -х гадоў складаецца з прасавецкіх вершаў ды артыкулаў, пазбаўленых мастацкае вартасьці, апроч цыклу вершаў 1935 году, створаных у вёсцы Ляўкі «Сонцу» , «Лён» , «Дарогі» і іншыя , паэмы «Над ракой Арэсай» 1933 , прысьвечанай калектывізацыі, паэмы «Барысаў» 1934 і паэмы «Тарасова доля» 1939 памяці Тараса Шаўчэнкі. Зь вершаў 30 -х гадоў быў складзены зборнік «Ад сэрца» 1940 , за які Купала ў 1941 годзе атрымаў Сталінскую прэмію ў галіне літаратуры і мастацтва. Другая сусьветная вайна застала Купалу ў Коўне, дзе 22 чэрвеня 1941 году ён спыніўся па дарозе з Рыгі, вяртаючыся са зьезду пісьменьнікаў савецкай Латвіі. Забраўшы зь Менску жонку, пісьменьнік зьехаў у Маскву, а адтуль напрыканцы кастрычніка эвакуяваны ў Печышчы Татарстан. Ён стварае шэраг вершаў — зваротаў да свайго народу, у якіх заклікае да барацьбы з акупантамі: «Беларускім партызанам» , «Зноў будзе шчасьце мець і волю…» , «Паўстаў народ…» і іншыя. Паэт быў пахаваны ў Маскве на Ваганькаўскіх могілках, а праз 20 гадоў яго прах быў перавезены ў Беларусь. Цяпер магіла Янкі Купалы знаходзіцца на Вайсковых могілках у Менску, побач з магілай Якуба Коласа. Тамсама знаходзіцца й магіла маці паэта Бянігны Іванаўны, якая памерла ў акупаваным Менску, перажыўшы сына на два дні.